شیطونک من

فکر کنم ماه هشتم بود انقدر مامانتو اذیت کردی و ترسوندی که این نگرانی همه رو ترسونده بود

شیطونکه من میدونی چقدر مامانتو جون به لب کردی ؟ جقدر اشک مامانتو در اوردی

نزدیک به دو سه روز بود که شاید فقط دو سه بار تکون خورده بودی تا اینکه روز سوم اصلا تکون نمی خوردی

روز سوم خونه عمه مرضیه بودبم که دیگه از نگرانی داشتم می مردم

عمه مرضیه برام نبات داغ غلیظ درست کرد تا بخورم ، می گفت چیز شیرین بخوری ان شاءلله اون وروجک تکون می خوره

اما فقط یه تکون خیلی کوچیک خوردی ؛ دیگه عمه و مامانی و بابا هم از نگرانی نمی دونستن چیکار کنن واسه همین ساعت 12 شب بود رفتیم یکی از بیمارستانای نزدیک خونه عمه (بیمارستان با هنر)

اونجا صدا قلبت و گوش دادیم ، وقتی صدا قلبت و شنیدم انگار دنیا رو بهم دادن صداش انقدر آروم و قشنگ بود که همه نگرانی هام یکدفعه از بین رفت دردونکم

ولی دکتر گفت برای اطمینان بیشتر فردا حتما برو پیش دکترت

جونم برات بگه عزیز من فرداش رفتیم پیش دکتر میرزا مرادی

یه دستگاه بهم وصل کردن که صدای قلبت و بشنویم و بهم گفتن هر وقت نی نی تکون خورد دکمه رو بزن

جوجوی من اون موقع شما سکسکت گرفته بود و من با هر سکسکت دکمه رو میزدم

وقتی دکتر اومد نوار قلب و نگاه کرد از تعجب چشاش چهار تا شده بود

می گفت این همه تکون خورده ؟! پس چرا میگی تکون نمی خوره این از منم تحرکش بیشتره

من گفتم نه خانم دکتر این دفعات سکسکشه

واسه همین از اول نوار قلب گرفت ؛ خیلی کم تکون خوردی مامانی داشتم دق می کردم واسه همین بستریم کردن

نمیدونی چقدر تو بیمارستان عذاب کشیدم

از شب تا صبح برام اندازه یک سال گذشت مامانی خیلی سخت بود خیلی پرستاراش بد اخلاق بودند

فرداش با گریه به بابایی گفتم من و از اینجا ببرید

آخه قرار بود دو روز دیگه بستریم کنند ؛بابایی تمام تلاشش و کرد تا من و مرخص کنه ولی با مسئولیت خودمون

همون روز بود که تصمیم گرفتیم یه بیمارستان دیگه برم که با کلی وسواس و گشتن آخر نجمیه رو انتخاب کردیم که خداوکیلی خیلی بیمارستان خوبی بود نخودم ...

هم از نظر رسیدگی و بهداشت هم از نظر اخلاق و امکانات

رفتم پیش دکتر زهدی که دکتر خیلی خوبی بود